Мікалай Васільевіч Жук нарадзіўся 12 снежня 1949 г. у в. Заруддзе Крытышынскага сельсавета Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці. У 1966 г. скончыў Крытышынскую сярэднюю школу. Працоўны шлях пачынаў электраманцёрам, праз некалькі гадоў стаў тэхнікам-інспектарам па энерганаглядзе. На гэтай працы сутыкнуўся з важнай дзяржаўнай справай — завяршэннем электрыфікацыі сяла. Тады была пастаўлена задача электрыфікацыі вёсак да 50-годдзя Беларускай ССР, якая была выканана — ва ўсе вёскі раёна з колькасцю дамоў 14 і болей прыйшла электрычная энергія.

Вера Віктараўна Церахава (у дзяцінстве Вера Георгіеўна Рубіс) нарадзілася 29 верасня 1934 г. у г. Пскове. Перад самай Вялікай Айчыннай вайной маці Веры з другім мужам, афіцэрам, выехала ў Брэст.

Ірына Уладзіміраўна Сядова нарадзілася 2 чэрвеня 1959 г. у г. Пружаны Брэсцкай вобласці ў сям'і ваеннаслужачага. Скончыла СШ № 3 г. Пружаны (1976), Маскоўскі паліграфічны інстытут (1980). Атрымала спецыяльнасць кнігазнаўцы, засталася жыць у Маскве.

Якаў Сямёнавіч Малайчук нарадзіўся 15 верасня 1944 г. у в. Дзераўная Драгічынскага раёна Брэсцкай вобласці ў сям’і сялян. Бацька загінуў на вайне ў 1945 г.

Сяргей Мікалаевіч Кузьмін нарадзіўся 29 студзеня 1954 г. у г. Драгічыне Брэсцкай вобласці. У 1971 г. скончыў Драгічынскую СШ № 3. Працаваў слесарам на Драгічынскім трактарарамонтным заводзе. У 1972–1974 гг. праходзіў тэрміновую службу ў Савецкай арміі на Паўночным Каўказе (Асеція і Дагестан).

Павел Рыгоравіч Каранчук нарадзіўся 11 кастрычніка 1924 г. у в. Магдалін Кобрынскага павета Палескага ваяводства (цяпер Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці) у сям'і сялян. Бацьку, Георгія Карнілавіча Каранчука, лічылі ў вёсцы пісьменным чалавекам, бо ён скончыў царкоўна-прыходскую школу ў Расіі (у гады Першай сусветнай вайны сям'я Каранчукоў была ў бежанцах), і вельмі хацеў, каб сын атрымаў добрую адукацыю. У дакументах аб нараджэнні Паўла сельскі пісар зрабіў памылку – запісаў Рыгоравічам, а не Георгіевічам.

Веніямін Мікалаевіч Бычкоўскі нарадзіўся 25 снежня 1953 г. у г. Уфа, сталіцы Башкірыі.Сюды ў час Першай сусветнай вайны быў вывезены з Гродзенскай губерні амаль увесь род Бычкоўскіх. У сваім жыцці Веніямін Бычкоўскі шмат займаўся спортам (спартсмен-штангіст), працаваў у сферы турызму, быў журналістам, шмат падарожнічаў. З 1995 г. пражывае ў в. Бабровічы Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці.

Уладзімір Васільевіч Сухапар нарадзіўся 21 мая 1963 г. у г. Давыд-Гарадку Столінскага раёна Брэсцкай вобласці у рабочай сям’і. Першая настаўніца – Вольга Сцяпанаўна Плаўчанка, якая навучыла чытаць і пісаць. Вельмі любіў чытаць, добра пісаў сачыненні, якія хваліла настаўніца рускай мовы і літаратуры Тамара Іванаўна Турсіна. Пасылаў казкі, апавяданні ў піянерскую газету «Зорька», але публікацый не было. Класным кіраўніком быў франтавік, настаўнік гісторыі Міхаіл Анісімавіч Лукоўскі.

Пасля заканчэння СШ № 1 (1980) Уладзімір Сухапар працаваў паштальёнам, мастаком-афарміцелем у кінатэатры. Служыў у Савецкай арміі (1981–1983), быў сакратаром камсамола роты, закончыў школу камсамольскага актыву. Служыў у Падмаскоўі, удалося пабываць у славутых месцах Масквы: Крамлі, маўзалеі У. І. Леніна, на ВДНГ, Ваганькаўскіх могілках; пабачыць оперу ў Вялікім тэатры оперы і балета, канцэрт А. Б. Пугачовай у спарткомплексе «Алімпійскі».

Валянцін Паўлавіч Расіхін нарадзіўся 3 кастрычніка 1927 г. у г. Ішым Цюменскай вобласці. Дзед па бацьку – перасяленец з Варонежскай вобласці. Бацька, Павел Іванавіч Расіхін, – чыгуначнік, маці, Фёкла Філатаўна, мелі вялікую сям’ю. Старэйшы сын, Кузьма Паўлавіч Расіхін (1914–1942), загінуў на фронце. Валянцін Расіхін на другі дзень свайго семнаццацігоддзя атрымаў павестку з ваенкамата, яго накіравалі на вучобу ў Цюменскае ваеннае вучылішча.

Пасля Вялікай Перамогі яго дэмабілізавалі, а бацьку перавялі на працу ў Брэст, так Валянцін Расіхін апынуўся ў Беларусі. Працаваў піянерважатым, камсоргам, інструктарам Брэсцкага абкама ЛКСМБ. Вучыўся ў Мінскай вышэйшай партыйнай школе на аддзяленні друку, радыё і тэлебачання.

Васілій Віктаравіч Сарычаў нарадзіўся 3 лютага 1963 г. у г. Кобрыне Брэсцкай вобласці. Бацька, Віктар Васільевіч Сарычаў, — лётчык грамадзянскай авіяцыі. Маці, Зінаіда Аляксандраўна, — выкладчык у будаўнічым тэхнікуме. Васілій у дзяцінстве захапляўся футболам, з дванаццаці гадоў вёў футбольны дзённік, займаўся статыстыкай, перапісваўся з калекцыянерамі.

Закончыў Брэсцкі інжынерна-будаўнічы інстытут (1985). Служыў у Савецкай арміі (1985–1987), у час службы пісаў заметкі ў армейскую газету. Пасля дэмабілізацыі быў прыняты ў штат брэсцкай абласной газеты «Заря». У 1988 г. паступіў на завочнае аддзяленне факультэта журналістыкі Маскоўскеага дзяржаўнага ўніверсітэта імя М. В. Ламаносава. Закончыў з чырвоным дыпломам і залатым медалём у 1994 г. У 1998 г. закончыў аспірантуру МДУ.